Pochodzący z Cieszyna bp Zbigniew Tadeusz Kusy OFM, ordynariusz diecezji Kaga-Bandoro w Republice Środkowoafrykańskiej przesłał na ręce Metropolity katowickiego życzenia i refleksję na Boże Narodzenie.

Drogi Bracie Wiktorze !

Pozdrawiam serdecznie, noszę w sercu i w modlitwie Wasze sprawy, teraz także przyjęcie przez Was biskupa Adriana jako koadiutora; zapamiętałem też z czytania „Gościa” niedawno obchodzone Urodziny i Imieniny biskupa Adama. Dziękuję za życzenia i modlitwy, za dzielenie się treściami pokoju Bożego, którego tak nam potrzeba!

Przeczytałem przed chwilą orędzie Papieża Franciszka na Światowy Dzień Pokoju. Bardzo dobre i aktualne wskazania dla nas! Poniżej dzielę się treściami, które przygotowałem na Święta.
Niech Pan Jezus sprawi, abyśmy przez Jego łaskawość z wiarą i ufnością podjęli drogę Kościoła, jak wtedy pasterze i mędrcy, aby znaleźć Nowonarodzone Dziecko i uznać w Nim Pana i Zbawiciela świata!

Myślę o tym jak przykład podjęcia drogi, dla pasterzy drogi dość krótkiej, ale w ciemnościach nocy, dla Mędrców drogi oświetlonej znakiem Gwiazdy, ale długiej i nieznanej, może nam pomoc w odważnym podjęciu drogi w Kościele, abyśmy naprawdę żyli jednością serc, uznaniem godności i ważności każdej osoby w Kościele i zaangażowaniem, także świeckich, dorosłych, młodzieży i dzieci.

Bardzo serdecznie dziękuję za życzenia a jeszcze więcej za modlitwy! Doświadczam na co dzień, że właśnie modlitwa jest duchowym nośnikiem naszej wspólnej i mojej szczególnej misji w Kościele. Od końca października do teraz mogłem być w siedmiu parafiach, przebywając zwykle po kilka dni także we wioskach. Noszę w pamięci nasz ostatni wyjazd, do 5 wiosek sektoru parafii katedralnej, który zakończyliśmy z proboszczem wczoraj po południu (w niedzielę, 19 bm.) Niemało czasu poświęciliśmy na nauczanie, rodzaj katechezy, szczególnie na temat Kościoła i sakramentów. Mimo to, zważywszy na sytuacje matrymonialne dorosłych, spowiedzi nie było za wiele.

 Lata w Afryce nauczyły mnie szczerej prostoty życia: częstego spania na glinianej „podłodze” w chatce, z matą i cienkim, wysłużonym już materacem, jedzenia rękami ze wspólnych misek, mycia się, tak zwanej kąpieli, z wiaderka, w zagrodzeniu zbudowanym z kilku tyczek wkopanych na linii okręgu albo prostokąta oraz z liści palm albo z kilku starych blach a czasem z murkiem z niewypalonych cegieł, bez zadaszenia, które służy także jako ubikacja; szczęśliwie, tym razem, od środy do niedzieli, przyświecał nam księżyc blisko swej pełni i nie było potrzeba dodatkowego oświetlenia elektrycznej lampki. Wieczory i noce pory suchej są dość chłodne, ale się nie marznie. Chyba tylko dwa razy założyłem cienką kurtkę.
Dziękuję Panu Bogu za wszystkie dary; Jemu powierzam, razem z kapłanami i siostrami zakonnymi oraz świeckimi, wszystkie nasze wysiłki w diecezji, która od października weszła w święty czas roku jubileuszowego, bo w czerwcu 2022 będziemy obchodzić 25 lat od ustanowienia tej cząstki Kościoła afrykańskiego. Polecam Tobie i Wam wszystkie nasze intencje, wysiłki służby i pracy.
Razem z Tobą mówię i powtarzam: Jezu, ufam Tobie!

+Tadeusz z Serca Afryki