Z przykrością zawiadamiamy, że 24 stycznia 2024 r. zmarł śp. ksiądz Jan Andres, lat 85, rocznik święceń 1962 (62. rok kapłaństwa), były proboszcz parafii Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach..
Uroczystości jego pogrzebu będą miały następujący przebieg:
• w środę, 31 stycznia br.
w parafii Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach:
o o godz. 10.30 - modlitwa różańcowa,
o o godz. 11.00 - Msza Święta eksportacyjna,
• we czwartek, 1 lutego br.
w parafii Świętego Józefa w Katowicach – Załężu:
o o godz. 10.30 - modlitwa różańcowa,
o o godz. 11.00 - Msza Święta pogrzebowa.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
ŚP. KS. JAN ANDRES, urodził się 1 listopada 1938 roku w Chorzowie jako syn Józefa i Franciszki z domu Czardybon. Ojciec jego pracował na kopalni Kleofas, matka zajmowała się gospodarstwem domowym i wychowywaniem dzieci. Miał starszą siostrę i dwóch starszych braci. Ochrzczony został 13 listopada 1938 roku w parafii Świętego Józefa w Stalinogrodzie-Załężu. Skarament bierzmowania otrzymał w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach dni 29 maja 1950 roku przybierając imię Józef.
Swoją edukację rozpoczął od szkoły powszechnej nr 24 im. Ignacego Mościckiego w Stalinogodzie-Załężu. Po jej ukończeniu w 1952 roku, wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego imienia Świętego Jacka w Stalinogrodzie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości postanowił wstąpić do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i został przyjęty. Lekarz w opinii przed przyjęciem do seminarium napisał o ks. Janie: „inteligentny – nauka szła dobrze. Towarzyski (…)”, zaś proboszcz dopowiada w swojej: „był zawsze bardzo ułożonym chłopcem, miłym (…), zgodliwym i dobrze wychowanym”. Pracował w zespole soborowym. Pracę naukową napisał z historii Kościoła w Polsce na temat: „Fundusz wolnych kuksów a budownictwo kościołów na Górnym Śląsku”.
Święcenia diakonatu otrzymał 8 kwietnia 1962 roku w seminarium w Krakowie z rąk biskupa Juliusza Bieńka, zaś święceń prezbiteratu 24 czerwca 1962 roku udzielił mu ówczesny biskup koadiutor Herbert Bednorz.
Po święceniach, w ramach tak zwanego zastępstwa wakacyjnego, posługiwał w parafii Świętego Józefa na Załężu od 2 lipca do 4 sierpnia 1962 roku w charakterze wikariusza parafialnego. Później, od 5 sierpnia do końca tego miesiąca zastępował ks. dra Sobańskiego, rektora kaplicy cmentarnej na Załężu. Jak się później okazało, jednocześnie zastępował też doraźnie kapelana w Szpitalu przy ul. Francuskiej w Katowicach.
Pierwszą jego stałą placówką duszpasterską była parafia Świętego Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu (1962-1965), następnymi miejscami posługi wikariuszowskiej były parafie: Świętego Jana Nepomucena w Bytomiu-Łagiewnikach (1965-1968), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej (1968-1971), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piekarach Śląskich-Brzezinach (1971-1975) oraz Świętego Mikołaja w Lublińcu (1975-80)
Wiele razy prowadził letnie rekolekcje Ruchu Światło-Życie. Bardzo dobrze pracował z młodzieżą i głosił ciekawe kazania dla dzieci. W 1980 roku został mianowany najpierw wikariuszem-ekonomem parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach-Wełnowcu, a około dwa miesiące później biskup Herbert Bednorz mianował go proboszczem tejże parafii. Po czterech latach, w czerwcu 1984 roku został zamianowany administratorem parafii Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach. Kwartał później otrzymał dekret mianujący go proboszczem żorskiej parafii na kolejne 20 lat. Tam kontynuował rozpoczętą już budowę kościoła oraz zaplecza parafialnego. Jak później sam napisze, dla tego dzieła poświęcił wiele własnych sił, ale też środków finansowych.
W każdej z parafii katechizował – zarówno dzieci jak i młodzież. Średnio po około 20 godzin tygodniowo. W niektórych parafiach prowadził również katechezę dorosłych w wymiarze jednej lub dwóch godzin w tygodniu. Od 1990 roku katechizował już w szkołach, tak podstawowych jak i średnich. W parafii Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach pełnił również posługę kapelana szpitalnego w Szpitalu nr 2. Był też, począwszy od 1995 roku, duszpasterzem górników w Archidiecezji Katowickiej, a od 1997 roku Asystentem Kościelnym Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej.
W 1987 roku obchodził srebrny jubileusz święceń prezbiteratu, a w roku 2002 obchodził ich 40. lecie. Dwa lata później, w 2004 roku osiągnął wiek emerytalny i poprosił ówczesnego biskupa Damiana Zimonia o zwolnienie go z urzędu proboszcza i przeniesienie na emeryturę. Zgodę otrzymał. Z dniem 1 sierpnia 2004 roku został zwolniony z urzędu i przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Katowicach. Jednak już w 2006 roku poprosił ówczesnego biskupa Damiana Zimonia o zgodę na pracę w Szwajcarii w diecezji Sion. Posługiwał tam duszpastersko przez 13 lat. Dopiero w 2019 roku ponownie zamieszkał w Domu Świętego Józefa w Katowicach (Dom Księży Emerytów).
W 2012 roku świętował swój złoty jubileusz święceń prezbiteratu, a dziesięć lat później, w 2022 roku 60. lecie kapłaństwa.
Zmarł 24 stycznia 2024 roku, w 86 roku życia i 62 roku kapłaństwa. W testamencie napisał między innymi: „Dziękuję Bogu za dar mojego życia, za dar wiary chrześcijańskiej, za dar kapłaństwa (…). Przepraszam Boga za wszystkie zmarnowane łaski i proszę o miłosierdzie, o niebo”. Jego pogrzeb odbył się 1 lutego 2024 roku w parafii Świętego Józefa w Katowicach – Załężu, gdzie został pochowany. Mszy pogrzebowej przewodniczył i homilię wygłosił biskup Marek Szkudło.
