Homilia Arcybiskupa Katowickiego; Biertułtowy, święcenia diakonatu (29.02.2020)
Co cztery lata otrzymujemy prezent w postaci dodatkowego dnia. Cieszymy się tym, że rok 2020 ma 366 dni, czyli jeden dzień więcej, przypadający na 29 dzień miesiąca lutego.
Z radością przyjmujemy dar dodatkowego dnia tym bardziej, że ozdobiony jest święceniami diakonatu alumnów naszego, Śląskiego Seminarium Duchowego w Katowicach. Święcenia udzielane są w kościele w Biertułtowach, w parafii Wniebowzięcia NMP, skąd pochodzi jeden z kandydatów. Fakt święceń diakonatu i dzisiejsza ewangelia sprawiają, że dzień dzisiejszy nabiera niezwykłej treści.
Jezus – jak słyszeliśmy – zobaczył celnika o imieniu Lewi siedzącego „na komorze celnej”. Skierował do niego tylko trzy słowa: „Pójdź za mną”. Tymi słowami zaprosił celnika, aby go naśladował.
Te same słowa Jezus kieruje do nas wszystkich, a szczególnie do kandydatów do diakonatu. Dlatego wszyscy tu obecni stawiamy sobie pytanie: do czego nas / mnie powołuje dziś Jezus Chrystus.
Celnik Lewi – po usłyszeniu zaproszenia zostawił wszystko, wstał i poszedł za Jezusem. W tamtych czasach – celnicy uchodzili za notorycznych grzeszników, ludzi majętnych, choć ich bogactwo było efektem nieuczciwości, przyjętej jako zasada wykonywanej pracy. Kiedy ewangelista Łukasz mówi, że Lewi „zostawił wszystko”, oznacza to, że zostawił też swoje grzechy, swoją zachłanność, swoje niezgodne z prawem postępowanie.
Lewi rzeczywiście zostawia za sobą swoje dotychczasowe, obciążone grzechem życie i rozpoczyna nowe z Jezusem i Jego ewangelią. Lewi ma odwagę. Korzysta z danej mu możliwości a radość z szansy na nowe życie, na nowy początek sprawia, że wyprawia ucztę.
Bracia i Siostry!
Kandydaci do diakonatu – z odwagą, ze świadomością i radością powołania – rozpoczynają dziś nowe życie dla Chrystusa i Jego Kościoła. Życie opisane przyrzeczeniami, które za chwilę złożą. Zadeklarują przed zebranym tu Kościołem - życie w celibacie i czystości; życie w posłuszeństwie Bogu, Kościołowi i biskupowi; życie modlitwy za siebie i za Boży lud. Będzie to ich konkretna odpowiedź na słowa Jezusa: „Pójdź za mną”.
Drodzy kandydaci do diakonatu!
Jezus was powołał, przygotował dla was plan. Chce abyście zostawili wszystko i weszli na drogę szczególnej służby Jemu i Jego Kościołowi. I przypomina; „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje”! Pójść za Jezusem to naśladować Mistrza we wszystkim, co dnia, konsekwentnie i wytrwale. To droga waszego uświęcenia, czyli upodobnienia się do Mistrza, co powinno być pragnieniem każdego ucznia.
W imieniu Kościoła katowickiego dziękuję za waszą odpowiedź, za wasze odważne „tak”, które nada nowy kierunek waszemu życiu.
Bracia i Siostry!
Zarówno postawa celnika Lewi jak i naszych przyszłych diakonów może i nam wszystkim (szczególnie młodym) dodać odwagi, aby rozpocząć nowy etap życia, oznaczony wielkopostnymi drogowskazami, wskazującymi post, modlitwę i jałmużnę, jako środki i narzędzia do naszej przemiany, do naszego nawrócenia, do pozostawienia tego wszystkiego, co nieewangeliczne. Więc zaprzeć się trzeba, codziennie brać krzyż i naśladować.. z mozołem wchodzić w ślady Jezusa; pójść za głosem powołania.
W reakcji na powołanie Lewi urządził dla Jezusa „wielkie przyjęcie u siebie w domu”. Pięknie jest wspólnie ucztować, szczególnie w gronie rodziny, przyjaciół, znajomych. Bo posiłek we wspólnocie jest czymś więcej niż tylko spożywaniem kolejnych potraw. Pozwala budować relacje we wspólnocie, budować komunię.
Bracia i Siostry!
Dziś w ten dodatkowy, podarowany nam dzień, na ucztę do wieczernika zaprasza nas sam Jezus Chrystus. Tym wieczernikiem jest ten parafialny kościół. Sam Jezus zastawił dla nas stół Bożego słowa i sakramentalnego posiłku – swojego Ciała i swojej Krwi. Daje nam siebie, aby nas przemienić w Siebie. To dzięki Niemu w nas wszystkich, a zwłaszcza w kandydatach do diakonatu, dokona się przemiana, o której mówił prorok Izajasz w pierwszym czytaniu.
„.. twe światło zabłyśnie w ciemnościach, twoja ciemność stanie się południem... będziesz jak źródło wody, co się nie wyczerpie..”
Bracia i Siostry!
Przemiana dokonuje się zawsze mocą Ducha Świętego, zawsze w godzinie Eucharystii, kiedy buduje się komunia Kościoła. To On przemienia postaci eucharystyczne i nas.
Dziękujmy Bogu przez Chrystusa w Duchu Świętym za dar tego dnia i treści jakie nam podarował w czasie tej Eucharystii. Dziękujmy za Ciało i Krew. Za dar dnia Pańskiego i każdą niedzielną Eucharystię!
Drodzy kandydaci do diakonatu!
Bądźcie wiernymi uczniami, słuchaczami Bożego słowa i jego sługami, pamiętając, że Eucharystia daje życie! W niej Powołujący jest z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
