Słowo Arcybiskupa Katowickiego na Wielki Czwartek 2020 roku
Drodzy Bracia!
1. Pozdrawiam Was serdecznie w Wielki Czwartek 2020 roku z katowickiej katedry, w której przez sakrament święceń zostaliśmy zrodzeni w Kościele do kapłańskiej posługi. Z wiadomych względów nie spotkamy się dziś w tym szczególnym domu modlitwy w czasie Mszy Krzyżma Świętego; przełożyliśmy też na późniejszy termin odnowienie kapłańskich przyrzeczeń, które zawsze nawiązują do dnia naszych święceń. Oddaleni, a jednak w duchowej wspólnocie i w bliskości naszego Pana, budujmy Kościół naszej archidiecezji.
Zgodnie z tradycją – zapoczątkowaną przez św. Jana Pawła II – i w tym roku przekazuję wam w załączeniu List Prezydium Konferencji Episkopatu Polski do Kapłanów na Wielki Czwartek i zachęcam do jego przeczytania.
2. Wszystkim kapłanom archidiecezji katowickiej, którzy odpowiedzieli na prośbę wyrażoną w Zarządzeniu z 31 marca br. i złożyli ofiary w ramach tegorocznej jałmużny postnej, składam serdeczne podziękowanie. Bóg zapłać Wam za konkretny gest solidarności i wyraz odpowiedzialności za tych, którzy walcząc z epidemią i jej skutkami, potrzebują nie tylko naszego duchowego i modlitewnego wsparcia, ale i materialnej pomocy.
Bracia! Trwajmy na modlitwie, bądźmy ze Służbą Zdrowia i wszystkimi chorymi oraz z ich rodzinami. Umacniajmy naszym duszpasterskim działaniem więzi rodzinne i społeczne; wnośmy w przestrzeń naszego oddziaływania nadzieję i pokój – pierwszy dar Zmartwychwstałego. Naszą modlitwą ogarnijmy szczególnie miasto Wodzisław i tamtejszy szpital oraz jego pracowników, ofiary wirusa.
3. W związku z licznymi pytaniami, a także pojawiającymi się w niektórych parafiach zapowiedziami zwracam uwagę na przesłane już Księżom stanowisko Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, która przypomniała niedawno, że „Ojciec Święty Franciszek dobrze zna trudną sytuację Ludu Bożego” i utrzymuje w mocy zasady udzielania Komunii św. w dni Triduum Paschalnego, a mianowicie, że „w Wielki Czwartek i Wielki Piątek Komunię św. poza główną celebracją można zanosić jedynie chorym i umierającym, natomiast w Wielką Sobotę wyłącznie umierającym”.
Od tej zasady Stolica Apostolska nie dopuszcza wyjątków!
W te szczególnie dni, podobnie jak w całym tym trudnym okresie, w którym – w imię miłości bliźniego i troski o życie i zdrowie bliźnich i swoje – obowiązują obostrzenia prawne i zarządzenia władzy kościelnej, podkreślajmy znaczenie Komunii św. duchowej, formując wiernych do ufności w realną moc łaski Bożej: uprzedzającej, wszechmocnej i bezwarunkowej; niezależnej od naszej fizycznej obecności, lecz przyjmowanej z wiarą i miłością do Boga, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych i żadnych przeszkód, które mogłyby uniemożliwić dar Bożego obdarowania.
4. Przypominam także dyspozycję zawartą w Zarządzeniu z 25 marca br., odnoszącą się do Wielkiej Soboty: „Nie ma tradycyjnego obrzędu błogosławienia pokarmów. Zamiast tego proponujemy wiernym obrzęd błogosławieństwa posiłku w domu przed śniadaniem wielkanocnym”. Tekst tego obrzędu został Księżom przesłany z prośbą o udostępnienie go wiernym m.in. przez umieszczenie na internetowej stronie parafialnej.
5. Odpowiedź na pytanie dotyczące tradycyjnych dekanalnych konwentów znajdziemy w 2. punkcie Zaleceń szczegółowych Arcybiskupa Katowickiego z 12 marca 2020 r.
6. Drodzy Bracia! W roku duszpasterskim poświęconym Eucharystii, Wielkiej Tajemnicy Wiary, trwajmy zjednoczeni w modlitwie przy naszym Panu. W roku 2020 w innych warunkach zewnętrznych wypełniamy naszą ewangelizacyjną misję, która zawsze pozostaje naśladowaniem Chrystusa, Dobrego Pasterza. W aktualnej sytuacji mamy więcej czasu, aby ściślej jednoczyć się z Chrystusem i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi. Dokonuje się to na modlitwie i wtedy, kiedy stajemy przed ołtarzem – wobec pustego kościoła, niejako sam na sam z Chrystusem – i uobecniamy Jego ofiarę, aby ze źródła Miłości zaczerpnąć siłę i miłość pasterską do codziennego, jakże innego, choć nie mniej ofiarnego duszpasterzowania. Chrystus ofiaruje samego siebie podczas każdej Mszy św. w taki sam sposób, jak to uczynił na Kalwarii. Każda Msza św., nawet odprawiana sine populo, nie jest aktem prywatnym, lecz aktem Chrystusa i Kościoła, który w składanej ofierze uczy nas ofiarować samego siebie jako powszechną ofiarę i stosuje dla zabawienia świata jedyną i skuteczną moc odkupicielską ofiary na Krzyżu (por. Paweł VI, Misterium fidei, 4).
Drodzy Bracia, aby nie przygniótł nas ciężar odpowiedzialności, abyśmy mogli sprostać wskazanemu zadaniu, nie może w naszym sercu brakować żywej wiary; pewności, że Pan jest z nami i nas wspiera! Nie wolno nam zapominać o rzeczywistej obecności Chrystusa w sprawowanej liturgii i w kulcie eucharystycznym poza Mszą św., a także o uobecnianiu się w Eucharystii wielkich dzieł Boga, zwłaszcza Chrystusowej Paschy i Pięćdziesiątnicy. Niewątpliwie każdy z nas musi dbać o to, by zawsze sprawować Eucharystię w stanie łaski uświęcającej! W liście apostolskim „O tajemnicy i kulcie Eucharystii” św. Jan Paweł II stwierdza: „Przez nasze święcenia – których udzielenie jest połączone z Mszą św. – jesteśmy w sposób szczególny i wyjątkowy związani z Eucharystią. Jesteśmy niejako «z Niej» i «dla Niej». Jesteśmy też za Nią w sposób szczególny odpowiedzialni. […] Musimy czuwać, ażeby to wielkie spotkanie z Chrystusem-Hostią nie stało się dla nas zwyczajne, abyśmy nie przyjmowali Go niegodnie i w stanie grzechu, zwłaszcza śmiertelnego. […] Niech Bóg broni, ażeby nasze postępowanie miało nosić na sobie cechy jakiegokolwiek braku poszanowania […].
Naszym najwyższym zaszczytem jest – poza obowiązkiem posłannictwa ewangelicznego – że możemy sprawować tę tajemniczą władzę nad Ciałem Odkupiciela i temu wszystko w nas musi być stanowczo podporządkowane” (Dominicae cenae, nr 2, 7, 11).
Trzeba kształtować serce szlachetne i wrażliwe na obecność i bliskość Pana, zauroczone Jego miłością i spragnione zjednoczenia z Nim. Warto często wracać do pytania, które wybrzmiewa w czasie liturgii święceń: „Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, Najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną Ofiarę i razem z Nim poświęcić się Bogu za zbawienie ludzi?”.
Na radosne świętowanie Paschy z serca błogosławię i zapewniam o duchowej bliskości.
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki
Katowice, Wielki Czwartek 2020 r.
VA I – 24/20
