1. Dziś II Niedziela Wielkanocna. Niedziela Bożego Miłosierdzia i początek Tygodnia Miłosierdzia.
„Objawienie miłości i miłosierdzia ma w dziejach człowieka jedną postać i jedno imię. Nazywa się Jezus Chrystus”. Dlatego Święto Bożego Miłosierdzia jest świętem naszego Pana, Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. To w Nim i przez Niego Bóg ofiaruje nam miłosierdzie ostateczne, jakim jest nasze życie wieczne i zmartwychwstanie.
„W swoim właściwym i pełnym kształcie miłosierdzie objawia się jako dowartościowanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spośród wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku” ( DiM, 6)
To, co dokonało się w zmartwychwstaniu Chrystusa staje się ostatecznie dostępne człowiekowi dzięki Bożej miłości i miłosierdziu. Jest to owo „dowartościowanie”– „ podnoszenie w górę” człowieka. Podobnie jak jego stworzenie, także zmartwychwstanie człowieka – to niezasłużony dar wszechmocnego i miłosiernego Boga.
Przyjmując ten dar, uświadamiamy sobie wartość naszej ludzkiej natury. Trzeba, abyśmy w naszym codziennym zaangażowaniu się na rzecz drugiego człowieka nie tracili z oczu tej paschalnej perspektywy. Okazując miłość miłosierną drugiemu człowiekowi, czynimy to jako świadkowie zmartwychwstania i zarazem miłosierdzia Bożego. Świadomi słów Zbawiciela: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” ( Łk 6, 36). Miłość miłosierną objawia w Kościele i przez Kościół Caritas w swoich strukturach diecezjalnych i poprzez Parafialne Zespoły Caritas! Niedziela Miłosierdzia – to święto Caritas! Wszystkim zaangażowanym w to dzieło miłosierdzia składamy podziękowanie, łącząc je z apelem: Caritas pomaga, pomóż Caritas.
2. Zadaniem Kościoła, a więc nas wszystkich, jest przekazywanie każdego dnia rodzinie ludzkiej orędzia o Jezusie martwychwstałym i o Bogu miłosiernym poprzez dzieła miłosierdzia.
To Chrystus zmartwychwstały posyła nas dzisiaj, jak apostołów z Wieczernika, na cały świat, mówiąc: „idźcie i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Posyła na zwiastowanie Dobrej Nowiny miłości i miłosierdzia. W podejmowaniu tej misji trzeba– jak nas pouczają Dzieje Apostolskie – trwania: w nauce Apostołów i we wspólnocie, jednomyślnie w modlitwie, w łamaniu chleba. Niech spotkanie ze Zmartwychwstałym podczas tej Eucharystii i nas napełni radością, i prostotą serca, byśmy dawali o Nim świadectwo podczas naszej życiowej wędrówki, naznaczonej aktualnie doświadczeniem pandemii. Skomentował je św. Piotr w II czytaniu: „teraz musicie doznać, trochę smutku przez różnorodne doświadczenia”.
To właśnie my – ludzie Zmartwychwstałego – przechodząc na szlaku życia „różnorodne doświadczenia”, świadomi wartości wiary, winniśmy czynić miłosierdzie; winniśmy je „rozdzielać” wg rozeznania potrzeb. I tak się już dzieje. Jak słyszymy w mediach – w klimacie zagrożenia – ludzie sobie pomagają. Jest wiele spontanicznych akcji, a „wzięty” w sakramencie bierzmowania Duch Święty otwiera nam oczy na potrzeby innych i znajduje ludzi dobrej woli, czyniących dobro solidarnie i bezinteresownie. Jest nim m.in. powszechna troska o najbardziej zagrożonych, o seniorów. Odwiedzają ich wolontariusze, dotychczas nieznani im sąsiedzi, ludzie dobrej woli, którzy wspierają ich przynosząc potrzebną żywność i lekarstwa, rozmawiając. W tym zakresie parafie współpracują z lokalnym samorządem, a zwłaszcza z Ośrodkami Pomocy Społecznej. Pomocą otaczamy również całą Służbę Zdrowia, zwłaszcza tych z pierwszego frontu walki z zagrożeniem.
Bracia i Siostry!
3. Czas izolacji jaki wszyscy przeżywamy jest również okazją do podejmowania czynów miłosierdzia, co do duszy. Przypomnijmy je sobie: grzeszących upominać; nieumiejętnych pouczać; wątpiącym dobrze radzić; strapionych pocieszać; krzywdy cierpliwie znosić; urazy chętnie darować; modlić się za żywych i umarłych.
Kiedy słyszymy ów katalog uczynków, jakby automatycznie otwiera się przed nami przestrzeń ich powszechnego praktykowania. Wydaje się, że uczynki miłosierdzia to gotowy program na czas izolacji i pandemii, tym bardziej, że może być realizowany zdalnie, bez konieczności wychodzenia z domu, bo modlitwą możemy opatrywać każdego chorego i wszystkie rany naszego społeczeństwa. Zdalnie również – korzystając ze znanych sposobów komunikacji – możemy: pouczać, dobrze radzić, upominać, pocieszać, urazy darować.
Ten program współbrzmi z tegorocznym hasłem Tygodnia Miłosierdzia: „Miłosierdziem budujemy Kościół Boży”, wziętym od S. B. kard. Stefana Wyszyńskiego, który programie Społecznej Krucjaty Miłości, apelował do wszystkich rodaków:
„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego. Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie”.
Drodzy Czciciele Bożego Miłosierdzia!
Ponawiam ten apel i proszę: bądź miłosierny; nie bądź obojętny, włącz się w społeczna pomoc; w działania Caritas w twojej parafii; w wolontariat; w szkolne kola Caritas; włącz się w spełnianie uczynków miłosierdzia względem duszy.
Bracia i Siostry!
Budujmy miłosierdziem, uczynkami miłosierdzia nasze rodziny, parafie i społeczeństwo. To ozdrowieńcza terapia! Jezu – ufamy Tobie! Amen.
