Po odczytaniu komunikatu Nuncjatury Apostolskiej, emerytowany już biskup katowicki, skierował słowo podziękowania do duchownych i świeckich posługujących w strukturach archidiecezji katowickiej.

Poniżej treść podziękowań.

Bracia i Siostry!
Drogi abp Adrianie, mój następco w posłudze biskupów katowickich.

Podziękowanie.

1. Kiedy z dniem dzisiejszym – woli papieża Franciszka - staję się biskupem emerytem czy też biskupem seniorem, przypominam sobie wejście w kapłaństwo; dzień święceń prezbiteratu i prymicji, które celebrowałem w środę wielkanocnego tygodnia. Na kilka chwil – przybył na spotkanie przy stole - ówczesny rektor seminarium duchownego abp Stanisław Szymeczki; przybył i przemówił do neoprezbitera, akcentując przede wszystkim potrzebę zachowania postawy dyspozycyjności wobec potrzeb Kościoła. Wiele razy przypomniałem sobie jego słowa, kiedy Kościół katowicki – przez swoich pasterzy – zlecał nowe zadania, obowiązki. Tak było przez pierwsze 25 lat posługi prezbitera.

Na progu drugiego 25 – lecia posługi, wezwania stawiali papieże; najpierw Jan Paweł II; potem Benedykt XVI i na końcu papież Franciszek. I wszystkim trzem pasterzom Kościoła powszechnego jestem wdzięczny z zaufanie, posłanie do Tarnowa i Katowic a teraz za zwolnienie z urzędu.

2. Dziś – nawiązując do napisanych w ostatnim słowie pasterskim podziękowań i do wypowiedzianych w minioną niedzielę podczas pielgrzymki do MB Piekarskiej – chciałbym żywym słowem podziękować wszystkim wam tu obecnym i nieobecnym – posługującym w bogatych strukturach archidiecezji katowickiej. Wiemy, że struktury same nie działają. Działają w nich ludzie i to od nich zależy jak struktury funkcjonują i jak są oceniane. Jestem przekonany, że dominujące było i jest przekonanie, iż mamy w Kościele tylko i wyłącznie funkcję służebną, dlatego – wybaczcie, że wybiórczo – podziękuje tylko niektórym „służącym”, bo inaczej litania wdzięczności trwał niekończenie długo..

Skoro Deus Caritas est, chcę podziękować najpierw pracownikom Caritas – za codzienność i nadzwyczajne akcje. Za pomoc w czasie covidowym i teraz w czasie ukraińskiej wojny. Myślę też z wdzięcznością o naszym hospicjum i Domu św. Józefa.

Moimi najbliższymi współpracownikami – zarówno w Tarnowie jak i w Katowicach byli biskupi – współpracownicy. To im składam szczere Bóg zapłać za „grę zespołową”; za działanie i wspólną modlitwę. Jestem wdzięczny Wydziałowi Duszpasterstwa Rodzin za troskę o przygotowanie do małżeństwa i duszpasterstwo rodzin oraz za ducha inspirującej współpracy nie tylko z diecezjami w ramach metropolii.

Podobnie dziękuje Wydziałowi Duszpasterstwa – za szerokie działanie – wszak wszystko jest duszpasterstwem zgodnie z zasadą, że salus animarum suprema lex; za podjęcie wezwania jakim było przyjęcie pracy Komisji Duszpasterstwa KEP i nowe inicjatywy. Trudno nie wspomnieć IGM i związanych z nim środkach przekazu, zwłaszcza, że nasze sztandarowe medium GN świętuje swoje 100-lecie. Życzę następnych. Rzadko pamiętamy o Katolickim Telefonie Zaufania – jest i działa.

Pupilla oculi episcopi to seminarium duchowne. Bóg zapłać moderatorom za formację do kapłaństwa, za prowadzenie koniecznego roku propedeutycznego. Metropolitalny Sąd – otrzymuje podziękowanie za prowadzenie swoistego duszpasterstwa jakim jest sobotnie poradnictwo w sprawach małżeńskich.

Trudno nie wspomnieć z wdzięcznością o pobliskim kościele biskupa, o katedrze odnowionej i restaurowanej a przede wszystkim służącej budowaniu wspólnoty Kościoła poprzez liczne, ponad parafialne celebracje, umacniające wspólnoty religijne, społeczne i zawodowe. Raduje też przestrzeń kultury jaka wokół niej wyrosła.

No i temu domowi – Kurii Metropolitalnej – wszystkim tu pracującym i tworzącym klimat domu – szczere Bóg zapłać, zwłaszcza osobom życia konsekrowanego, w tym Siostrom Boromeuszkom. Bóg zapłać też wszystkim tworzącym klimat domu biskupa na ul. Domina 1; siostrom Służebniczkom i Kapelanowi.

Dziś.

3. Już kilka razy – w perspektywie dnia dzisiejszego – przeczytałem watykański dokument wydany jeszcze przez Kongregację ds. Biskupów – pod tytułem „Biskup senior”. M.in. napisano w nim, że biskup senior jest „także zawsze wielkim „orędownikiem” u Boga. Chciałbym nim być, trwając zawsze w duchu komunii z całą archidiecezjalną wspólnotą duchowieństwa i laikatu.

Życzenia.

4. A pod adresem następcy wypowiadam raz jeszcze słowa, zawarte w słowie pożegnalnym:

„Bracia i Siostry!  Przyjmijcie mojego następcę w duchu wiary! Módlcie się za Niego i wspierajcie. Niech nas prowadzi mocą i światłem Ducha Świętego; niech w myśl swego biskupiego zawołania: „Pax Christi” - buduje w Kościele katowickim, w metropolii i na Górnym Śląsku tak wszystkim potrzebny Chrystusowy Pokój”.

A wszyscy bądźmy wierni programowi wypisanemu na katedrze: „Soli Deo honor et gloria”.        

Abp senior Wiktor Skworc