Maciej Budner i Mateusz Poniszowski przyjęli święcenia diakonatu w kościele pw. św. Barbary w Bieruniu Nowym. Szafarzem sakramentu był bp Adam Wodarczyk.

W homilii biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej przypomniał kandydatom, że zostali wybrani przez Boga.

- Jest w was łaska Ducha Świętego, która was doprowadziła do tego miejsca. Bóg ma plan wobec waszego życia, który trzeba w pokorze odczytać, wypełnić i posłusznie realizować - tłumaczył bp Wodarczyk.

Bieruń Nowy. Święcenia diakonatu

Zwrócił też uwagę na poszczególne zadania, które stają się udziałem nowych diakonów. - Będziecie spełniali posługi w liturgii, szczególnie podczas Eucharystii. Będziecie udzielać sakramentu chrztu, asystować przy zawieraniu małżeństw, żegnać tych, którzy odchodzą z naszej ziemskiej społeczności, prowadzić nabożeństwa, głosić słowo Boże. Czasami będziecie głosili to słowo do ludzi o sercach twardych, którzy powiedzą: „posłuchamy was innym razem” albo wyrażą to zdecydowanie ostrzej - zaznaczył.

Sługa na wieki
Przypomniał, że, wypowiadając słowo: „Jestem”, kandydaci do diakonatu wyrażają chęć i gotowość bycia narzędziami w ręku Boga. - Diakonat w waszym przypadku to etap w drodze do święceń prezbiteratu. Nie zapominajcie jednak, że diakonami macie być przez całe wasze życie. Przypomina to sam Jezus, mówiąc, że, „jeśli kto chce być wielki, musi stać się sługą i niewolnikiem wszystkich”.

Bp Wodarczyk powołał się na liczne wypowiedzi papieża Franciszka. - Ojcu Świętemu zależy na Kościele, który służy braciom i siostrom, Kościele, który odnajduje oblicze Chrystusa w najbardziej potrzebujących - podkreślił, dodając, że istotą misji diakona jest przede wszystkim posługa miłosierdzia.

Nawiązał także do obchodzonej 27 lutego kolejnej rocznicy śmierci sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. - Ten wielki kapłan należący do naszego prezbiterium przypominał niejednokrotnie, że Kościół dla swojej wiarygodności i autentyczności musi być diakonijny czyli służebny - przypomniał.

Silni Bogiem
Zachęcił nowych diakonów, aby nie bali się powierzać Bogu swoich trudności. - Wobec ogromu wyzwań, które Bóg wam daje, możecie czuć się bezsilni. Proście, aby sam Bóg doskonalił to, co jest waszą niemocą. Niech Bóg wypełnia waszą bezsilność – zaapelował.

Na koniec zaprosił wszystkich obecnych na liturgii święceń, aby to szczególne wydarzenia stało się okazją do odnowienia własnego powołania. – Ostatecznie na każdej drodze powołania jesteśmy wezwani do służby, do życia dla innych ludzi. Tylko takie życie ma sens – zakończył.

Wdzięczni i szczęśliwi
Po liturgii nowi diakoni nie ukrywali radości. – Cieszę się, że Pan Bóg mnie powołał i obdarzył bezgraniczną miłością. Do modlitwy krzyżem kładłem się z drżeniem i z lękiem, ale właśnie podczas tej modlitwy uświadomiłem sobie, że przecież nigdy w życiu nie zawiodłem się na Panu Bogu i to mi dało taki prawdziwy pokój – powiedział dk Mateusz.

Także dk Maciej zapytany o szczególny moment liturgii święceń zwrócił uwagę na „leżenie krzyżem”. - Ten dywan „wypił” niejedną moją łzę – zażartował. – Modliłem się przez wstawiennictwo wymienianych świętych o łaskę wytrwania dla mnie całego rocznika. Abyśmy wszyscy za rok przyjęli święcenia prezbiteratu, a potem aż do śmierci byli przy Chrystusie – powiedział.

Wzruszenie, ale i szczęście rysowały się na twarzach rodziców nowo wyświęconych diakonów. – Jestem wzruszona do łez. Niech będą szczęśliwi i niech wytrwają na tej drodze – mówiła Regina Poniszowska. – Życzymy naszym synom, aby byli dobrymi głosicielami Ewangelii, aby Duch Święty nad nimi czuwał i żeby mieli wokół siebie życzliwych ludzi w tych niełatwych czasach – dodała Lidia Budner.

Diakon Maciej Budner pochodzi z parafii św. Barbary w Bieruniu Nowym, w której odbyły się święcenia, natomiast dk. Mateusz Poniszowski z parafii świętych Piotra i Pawła w Piekarach Śl.-Kamieniu.