W homilii metropolita katowicki podkreślił, że święcenia diakonatu rozpoczynają nowy rozdział w życiu i powołaniu wyświęcanych alumnów. - Dziś zostaniecie ustanowieni diakonami Kościoła. Odtąd każdego dnia będziecie sługami miłości i nadziei dla współczesnego człowieka. Będziecie do niego przemawiali świadectwem życia proroka: oddani modlitwie, posłuszni Bogu i Kościołowi, żyjący w czystości za przykładem naszego Pana - powiedział abp Skworc.

Misja specjalna

Przypomniał, że jako diakoni są posłani z misją do współczesnego świata. - „Świat dzisiejszy okazuje się zarazem mocny i słaby, zdolny do najlepszego i do najgorszego; stoi bowiem przed nim droga do wolności i do niewolnictwa, do postępu i do cofania się, do braterstwa i do nienawiści" - zaznaczył, cytując Konstytucję duszpasterską o Kościele w świecie współczesnym Soboru Watykańskiego II. - Aktualna sytuacja świata i ludzkiej rodziny, trwający stan epidemiczny, jeszcze bardziej podkreśla aktualność soborowych słów. Właśnie do takiego świata i człowieka ze służebną misją posyła was przez Kościół Jezus Chrystus - powiedział metropolita katowicki, zaznaczając, że postawa służby powinna być budowana na wiernym wypełnianiu nauki Chrystusa.

- Mówcie ludziom słowami i świadectwem: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”; pozdrawiajcie uprzedzająco wszystkich, co jest wezwaniem do wyróżniającej osobistej kultury, do braterstwa i przyjaźni społecznej, do czego wzywa papież w encyklice "Fratelli tutti" - zaznaczył abp Skworc.

Przywołując dwukrotnie słowa z sobotniej Ewangelii: „Bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec Niebieski”, arcybiskup przyznał, że są one „wprost niewiarygodnym zaproszeniem w niezwykłą podróż”. - Zdajemy sobie sprawę ze skali proporcji i ogromu dysproporcji. Na szczęście przestrzeń dzieląca nas od doskonałości Ojca Niebieskiego nie jest mierzona w latach świetlnych, tylko miarą ułomnej ludzkiej miłości, wytrwałości, wierności i służby aż do końca - powiedział abp Skworc, życząc przyszłym diakonom, aby ten nowy etap, który rozpoczynają od diakonatu, czyli pierwszego stopnia kapłaństwa, był liczony "24-godzinnymi dniami, tygodniami, miesiącami, a potem latami prezbiteratu" i trwał "aż po kres maratonu życia". - Na tę daleką drogę jesteście stosownie wyposażeni, otrzymaliście formacyjny i intelektualny ekwipunek. Nade wszystko otrzymujecie łaskę sakramentu święceń - mówił metropolita.

Wytrwałość i wierność

Arcybiskup życzył nowym diakonom wierności łasce powołania. - Wśród natłoku konkurencyjnych możliwości rozpoznaliście wołanie Pana: „Pójdź za Mną” i poszliście za głosem powołania, wstępując do seminarium duchownego, a dziś wstępujecie na pierwszy próg Chrystusowego kapłaństwa, aby Go naśladować. Potrzebna jest wam cnota wytrwałości, aby budować wspólnotę z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym - dodał.

Przez posługę metropolity katowickiego świecenia diakonatu otrzymali Marcin Głąbek i Grzegorz Margalski z parafii w Murckach oraz Mikołaj Kupka z Lysek. Po Mszy św. nowi diakoni nie ukrywali radości i wdzięczności. - Cieszę się bardzo. To ogromny gest zaufania ze strony Pana Boga i Kościoła. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby nie zawieść oczekiwań - powiedział dk Mikołaj. - Czujemy ogrom wsparcia. Mamy świadomość, że rzesze wiernych modliły i modlą się w naszej intencji. Jesteśmy za to szczególnie wdzięczni - komentował dk Grzegorz. Jego parafianin, drugi murckowski diakon, Marcin także nie krył radości. - Duże emocje i duże wzruszenie. Dziękuję za Bogu, Kościołowi i ludziom. Przez cały ten czas czuliśmy ciepło i życzliwe przyjęcie i towarzyszenie nie tylko ze strony naszej parafii.

- Przeżycie zawsze jest wielkie. Czas pandemii, różnego rodzaju ograniczeń na pewno sprawia, że jesteśmy też spragnieni przeżyć duchowych, które nas podnoszą i umacniają - powiedział obecny na święceniach ks. Marek Panek, rektor śląskiego seminarium.

W Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen Gentium” ojcowie Soboru Watykańskiego II wyjaśnili, że święcenia diakonatu są udzielane „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi”. Przy święceniach diakonatu tylko biskup wkłada na kandydata swoje ręce - oznacza to, że diakon jest specjalnie związany z biskupem w zadaniach swojej „diakonii”. - Diakonat jest pierwszym stopniem wejścia w kapłaństwo Jezusa Chrystusa, przygotowanie także do święceń prezbiteratu. Rys służby powinien charakteryzować każdego duchownego w czasie całej jego życiowej posługi. Szczególnie teraz w czasie pandemii ten aspekt służby, poświęcenia, zaangażowania się wobec osób chorych, cierpiących, samotnych jest wyjątkowo ważny i aktualny. Ta postawa służby, oby towarzyszyła nowo wyświęconym diakonom przez całe życie - powiedział metropolita katowicki przed Mszą św. w rozmowie z reporterem Radia eM.

ks. Tomasz Wojtal